Gegli news - آیا در رابطه خود احساس تنهایی می کنید؟

تنها بودن فقط یک احساس مختص به مجرد یا تنها نیست. اما راه هایی برای کار از طریق آن وجود دارد.

نیلو دردشتی، روانشناس و کارشناس روابط مستقر در نیویورک، می گوید: «خیلی رایج است که افراد در روابط طولانی مدت احساس تنهایی می کنند.

به گفته دردشتی، افراد در یک رابطه می توانند تنها باشند زیرا چیزی در خود رابطه کار نمی کند یا به این دلیل که به شریک زندگی خود نگاه می کنند تا خلایی را که در درون خود دارند پر کنند.

مقصر هرچه که باشد، در اینجا، چند متخصص توضیح می‌دهند که چرا ممکن است چنین احساسی داشته باشید و راه‌هایی برای رسیدگی به ریشه تنهایی‌ای که ممکن است تجربه می‌کنید ارائه کنند.

یکی از دلایل احساس تنهایی می تواند این باشد که رابطه شما به خوبی سابق کار نمی کند. نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در سال 2018 نشان داد که 28 درصد از افرادی که از زندگی خانوادگی خود ناراضی هستند، در تمام یا بیشتر مواقع احساس تنهایی می کنند. و تعداد افرادی که در خانه ناراضی هستند در حال افزایش است - جدیدترین نظرسنجی عمومی اجتماعی که در سال 2016 توسط NORC در دانشگاه شیکاگو انجام شد، بالاترین تعداد زوج های متاهل ناراضی را از سال 1974 به ثبت رساند.

گری براون، یک درمانگر خانواده و ازدواج دارای مجوز در لس آنجلس، می‌گوید: این احساس تنهایی اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که یک زوج ارتباط عاطفی خود را از دست داده باشند. او می‌گوید: «حتی در بهترین رابطه‌ها، مواقعی پیش می‌آید که یکی یا هر دو طرف ممکن است از هم دور شده باشند و تا حدودی احساس دوری و بیگانگی از یکدیگر کنند.»

به گفته جنی تایتز، روانشناس بالینی و نویسنده کتاب چگونه مجرد و شاد باشیم، عدم تمایل به آسیب پذیر بودن نیز می تواند به احساس تنهایی در روابط عاشقانه کمک کند. او می‌گوید: «یکی از عوامل مؤثر در تنهایی، صحبت نکردن در مورد احساسات یا به اشتراک گذاشتن چیزهایی است که ممکن است کمی کمتر امن و خطرناک باشد. "شما می توانید به کسی نزدیک باشید، اما او ممکن است چیزهای شخصی تر در مورد شما نداند."

رسانه های اجتماعی نیز می توانند نقش داشته باشند. به گفته تایتز، مقایسه رابطه شما با روابطی که در شبکه های اجتماعی می بینید می تواند باعث ایجاد حس تنهایی شود. برای مثال، فرض کنید روز ولنتاین است و شما شام خوبی داشتید. اما بعد وارد شبکه‌های اجتماعی می‌شوید و افراد دیگر جواهرات یا گل‌های بسیار زیبایی دریافت می‌کنند.» او می‌گوید. "این به طور خودکار باعث می شود شما احساس تنهایی کنید." او می گوید وقتی رابطه خود را با روابط خود در رسانه های اجتماعی مقایسه می کنید، "فاصله ناخوشایندی" بین شما و شریک زندگی خود ایجاد می کنید. از این فاصله است که احساس تنهایی شروع می شود. و هر چه زمان بیشتری را در شبکه های اجتماعی بگذرانید، احساس تنهایی بیشتری می کنید. یک مطالعه در سال 2017 که در مجله آمریکایی پزشکی پیشگیرانه منتشر شد، نشان داد افرادی که بیش از دو ساعت در روز را در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کنند، دو برابر بیشتر از افرادی که نیم ساعت در آن سایت‌ها وقت می‌گذرانند، احساس تنهایی می‌کنند.

اما گاهی اوقات، احساس تنهایی می تواند قبل از رابطه واقعی باشد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ در نیچر منتشر شد، نشان داد که تنهایی می‌تواند یک ویژگی ارثی باشد و افراد خاصی وجود دارند که ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد این باشند که در طول زندگی خود احساس تنهایی بیشتری کنند. و دردشتی هشدار می دهد که وارد شدن به یک رابطه به عنوان وسیله ای برای درمان احساس تنهایی از پیش موجود هرگز واقعاً کارساز نخواهد بود. او می‌گوید: «مردم امیدوارند که این شخص راه‌حلی برای تنهایی وجودی آنها در جهان باشد، اما معمولاً [اینطور نیست].» "این کسی نیست که این تنهایی را از بین ببرد."

اگر تنهایی از رابطه شما نشات می گیرد و امیدوارید که به مسیر خود بازگردید، وقت آن است که دوباره با شریک زندگی خود صحبت کنید. براون می‌گوید: «اولین کاری که باید انجام دهید این است که از آنچه احساس می‌کنید خودآگاه شوید و سپس به شریک زندگی خود نزدیک شوید و احتمالاً یک سری گفتگوها را شروع کنید. این باید به گونه ای اتفاق بیفتد که شریک زندگی شما احساس نکند که مورد قضاوت قرار می گیرد. [این] بیشتر این است که به سادگی به آنها بگویید تجربه شما چیست."

بنابراین، چگونه مطمئن می شوید که شریک زندگی شما احساس قضاوت یا تدافعی نمی کند؟ به گفته براون، هنگام توضیح دادن احساس خود و استفاده از لحن و زبان غیر اتهامی، مهم است که از یک مکان آسیب پذیر باشید. برای مثال، می‌توانید چیزی شبیه این بگویید: «من می‌خواهم در مورد آنچه در دنیای درونی‌ام اتفاق می‌افتد به شما اعتماد کنم - اخیراً احساس می‌کنم تا حدودی نادیده گرفته شده‌ام، و نمی‌خواهم آن را بیشتر به عنوان سرزنش بشنوید. تجربه من،» او می گوید. براون می افزاید: همچنین پذیرفتن هر گونه استرسی که شریک زندگی شما ممکن است در زندگی خود داشته باشد را در نظر بگیرید که می تواند مانع از حضور کامل او در کنار شما شود.

سپس، به دیدگاه شریک زندگی خود گوش دهید. براون می‌گوید: اگر آنها در مورد اصلاح رابطه با یکدیگر همسو هستند، می‌توانید یک سری مکالمه با هدف شناسایی آسیب‌های وارده به رابطه و چگونگی رفع آن داشته باشید. و اگر برای برقراری ارتباط یا ارائه راه حل به کمک کمی نیاز دارید، تایتز توصیه می کند که به یک زوج درمانگر مراجعه کنید و منتظر بمانید تا اوضاع واقعاً بدتر شود. "اگر احساس می کنید در مورد مسائل خاصی گیر کرده اید یا در برقراری ارتباط موثر با شریک زندگی خود مشکل دارید و برای رابطه خود ارزش قائل هستید، زوج درمانی مبتنی بر شواهد وجود دارد که می تواند به شما در افزایش صمیمیت در تعدادی از جلسات با آموزش مهارت ها کمک کند. تایتز می گوید. این مهارت‌ها می‌تواند شامل برقراری ارتباط به روش‌هایی باشد که به جای تشدید تنش و تنظیم احساسات قبل از صحبت با شریک زندگی‌تان، از بین برود.

دردشتی می گوید، با این حال، اگر شریک زندگی شما واقعاً هر کاری می کند تا شما احساس رضایت کنید و تنهایی چیزی است که در درون شما وجود دارد، ممکن است شما فردی باشید که به دنبال راه های بیرونی برای فرونشاندن تنهایی شما است. او پیشنهاد می‌کند که با کمک گرفتن از یک درمانگر، با این احساسات به تنهایی مقابله کنید «جایی که مجبور می‌شوید به خودتان نگاه کنید و در مورد مسائل، مسائل و الگوهایتان فکر کنید». در آنجا، می توانید روی مسائل داخلی خود کار کنید که می تواند بر احساس شما در رابطه شما تأثیر بگذارد.